یک سال بعد از جراحی فک

الان حدود یک سال و دو سه هفته از عملم میگذره

کوچیکترین مشکلی ندارم... فقط اینکه هنوز دهنم به اندازه قبل عمل باز نمیشه... 

از پارسال اصلا به وبلاگ سر نزدم الان دیدم برام کامنت گذاشته بودین که واقعا شرمنده

ایمیل میزارم واستون اگه باز سوالی بود بهم ایمیل بدید

براکت های فک بالامو دراوردم و بسی خرسندم!

فک پایین اما هنوز یه ذره کجه... که خیلی دقت میخواد تا متوجه بشی

همین :)

فقط اگه سوالی دارید لطفا ایمیل بزنید

ممنون

email: [e-mail]

یک ماه گذشت

امروز دقیقا 30 روز گذشته از جراحیم

یادم رفت بیام بنویسم این چند وقت

قبل عاشورا رفتم که سیم های فکم رو دربیاره شدیدا دلم نذری میخاست

قبول کرد و سیم هارو دراورد اما گفت بعد تعطیلات حتما برگرد

اون موقع هنوز فکم بی حس بود به سختی میتونستم حتی تکونش بدم... پنجشنبه که بازش کردم جمعه حس کردم یکم کج شد فکم ولی گفتم شاید بخاطر ورم و بی حسیه

برگشتم رفتم دکتر گفتش که اره چون زود بوده بازکردنش کج شده...ولی جابه جاش کرد و گفت دوباره برات با سیم میبندمش هفته بعد بیا کش میندازم برات

خلاصه سر جمع 3 هفته با سیم بسته بود

تا اینکه هفته پیش برام بازش کرد و بهم کش داد تا ببندم و حتی گفت هرچی دوست داری بخور ولی نرم باشه و گفت که جلو آینه هم با فکت بازی کن تکونش بده و اینا که دیگه به همین حالت خشک نشه

عرضم به حضورتون که... الان برنج و خورشت میتونم بخورم اما لهش میکنم ...چون نمیتونم هنوز بجوعم

و اینکه خودمم یکم میترسم دهنم رو زیاد باز کنم چون اون اخر درد میگیره

اما بگم از قیافم...عاااالی شده اینو هم خودم میگم هم همه کسایی که قیافه قبلم رو دیدن

واقعا عالی شده... دماغم یکمی سربالا شده و کوچیک تر دیده میشه... قوز کوچیکی که بالا دماغم داشت درست شده... گونه هام برجسته شده و صورتمم گرد... یکمی هم لپ دار شدم... رو حالت لبامم تاثیر گذاشته و بهتر شده

البته هنوز ارتودنسی رو دندونامه و خیلی نمیشه تشخیص داد حالت صورتم چجوریه

ولی درکل راضی ام

هنوزم هفته ای یک بار برای ویزیت و چک میرم پیش دکتر... و تا مدت ها این کار رو ادامه خواهم داد تا نتیجه رو بررسی کنه

دکترم هم خیلی راضیه و میگه عمل تمیزی بوده

دیگهههه... کش ها خیلی راحت تر از سیمن... راحت درمیان و حتی مانع حرف زدن هم نمیشه من با همون کش ها تو دانشگاه هم ارائه دادم

فک نکنم دیگه چیزی مونده باشه که بگم...

همین

اتاق عمل

توی تاریخ جمعه 24 شهریور 96 تو بیمارستان بستری شدم... و فرداش جراحی داشتم...شب شام نخوردم و تا 12 فقط مایعات...از 12 به بعد هیچی

شنبه 25 شهریور ساعت 6 صبح لباس اتاق عمل رو پوشیدم... باید استرس میداشتم ولی چون خوابم میومد دیگه راهی برای استرس نمونده بود 

بردنم توی یه اتاقی...که غیر از من چندنفر دیگه بیمار هم بودن... ازمون یه سری تست هارو میگرفتن... یه سری سوالات و اینا.. اونجا دوباره آنژوکت منو عوض کردن چون اون خانومه گفت که شاید اون دستت به درد اتاق عمل نخوره (آنژوکت اولی که واسم زدن آبی بود چون رگام خیلی باریک بود و به سختی هم پیدا میشد)

تقریبا ساعت 9 منو با ویلچر بردن تو اتاق عمل :))))) هیجان انگیزترین قسمتش بود بخدا 

رو تخت دراز کشیدم ...یه سرم برام وصل کردن ، چندتا از اون چیزا که ضربان قلب رو میگیره گذاشتن روی بدنم...و همچنان منتظر موندیم که متخصص بیهوشی بیاد... خیلی ام آدم خونوکی بود :| پرستار های اتاق عمل هم اصللللا مناسب نبودن...حوصله نداشتن و بد عنق...یکی شونم که بالا سر من نشسته بود شادمهر گوش میکرد :|

اما من دلم به خود دکتر خوش بود... متخصص بیهوشی اومد توضیح داد که الان یه ماسک میزاریم رو دهنت ، یه سوزن کوچیک میزنیم تو گلوت و شلنگ رو از تو دماغت میفرستیم توی ریه ت...نترس :|

یکم نگاش کردم و گفتم درد داره؟ گفت نه :| بعد یکی دیگه اومد یه ماسک گنده رو چپوند رو دماغم و گفت نفس بکش...حالا من حتی چشامم زیر ماسکه بود   کشیدم کنار و بیشتر فشار داد گفت نترس نفس بکش :| انگار داشت مرغ سر میبرید :)))))))

تا به خودم اومدم دیدم عه..یکی هی داره اسممو صدا میزنهو میگه اب دهنتو قورت بده اینا

فهمیدم که بعله توی اتاق ریکاوری هستم...ولی انصافا خیلی اتاق شلوغی بود ارامش نداشتیم اصلا :)))) اسممو پرسید و گفت تویی ؟ یه چشممو باز کردم خاستم بگم اره...گفت فکت فیکسه حرف نزن... زنگ زدن بخش دوتا پرستار فرستادن و منو جابه جا کردن بردن تو بخش...

حس خاصی نداشتم....یکم سنگین بودم فقط... خانواده بالا سرم و اینا...هیچ تصوری هم از قیافه م نداشتم فقط اینکه حس میکردم دور صورتم تور گذاشتن و گاز استریل

پرستار اومد بالا سرم و گفت تا وقتی خودمون نگفتیم هیچی نباید بخوره...

و من فک کنم خوابم برد...

بهم سرم وصل کرده بودن و شدیدا هم جای آنژوکتم درد میکرد... اما حال نداشتم کاری کنم

تقریبا 10 - 11 شب بود که پرستار اومد گفت مایعات سرد بدین بخوره

داداشم با گوش پاک کن خیس ، گوشه های لبم و دماغم و دهنم رو پاک میکرد...خون خشک شده بود... نفس نمیتونستم بکشم چون هم اون لوله رو رد کرده بودن جاش درد میکرد و هم خون توی گلوم و دماغم لخته بسته بود...

خلاصه به هر زجر کشیدنی که بود داداشم جای زخمارو تمیز کرد...دهنم که اصلا باز نمیشد اروم با گوش پاککن باریک میفرستاد داخل و روی دندونامو پاک میکرد...

این قسمت مهم ترین بخشه...سعی کنید حتما حتما همکاری کنید... حتما داخل دماغتون رو دهنتون رو تمیز کنید... که اگه این کارو نکنید از ترس تنگی نفس سکته میکنید :|

یه مقدار خیلی خیلی کم آب ولرم رو داداشم با سرنگ ریخت روی لبم... که ازبین دندونام رد میشد و قورت میدادم که گلوم تمیز شه (اصلا نگران مزه و اینا نباشید نمیفهمین دارین خون قورت میدین یا اب دهنتون)

اما زیاد آب نخورید چون ممکنه بالا بیارید...که خداروشکر من بالا نیاوردم اصلا و فقط حجم توی دهنم بیرون میریخت ..(خیلی چندش وارد دارم میگم؟؟؟  )

نکته ی خیلی مهم : تا میتونید آب آناناس بخورید زخم تون رو زود جوش میده و ورم رو هم خیلی زود میخوابونه

با سرنگ کم کم داداشم آب آناناس خنک رو میریخت تو دهنم و من سعی میکردم با وجود همه ی اون درد گلو و گرفتگی ، قورتش بدم...

نکته ی مهمتر : اگه حساسیت فصلی دارید سعی کنید پنجره رو باز نکنید چون ممکنه عطسه تون بگیره ... سرفه کردن هم یه امر کاملا شایع هستش...فقط به یکی بگید وقتی سرفه تون گرفت دستشو بزاره رو پیشونیتون که خیلی تکون نخورید

+ به هیچ وجه تنهایی هیچ حرکتی نکنید... و بگید کسی دستشو بندازه زیر بدن تون اگه میخواید یکم خستگی در کنید( بیمارستان خفه میکنه آدمو )

این از ماجرای شب اول ، بعد از عمل

توضیحات کلی

خب سلام... خوش اومدین به وبلاگم... اول از همه یه سری توضیحات رو راجب به فکم و موقعیتش و اینا بگم

فک من هیچ نشانه ی خاصی نداشت... جز اینکه وقتی 6 سالم بود دکتر به مامانم گفته بود فکش انحراف داره و باید درست شه که توجه آنچنانی نکرده بودن

تقریبا 12-13 سالم بود که دیدم توی فک بالا یه دندون داره به صورت نهفته رشد میکنه...چون زیاد دیده بودم اطراف خیلی بهش محل ندادم...ولی کم کم که بیرون میومد خیلی تو ذوق میزد و حتی گاهی اذیت هم میکرد... به دلیل ترس وحشتناکی که از دندون پزشکی و کلا دکتر دارم :))) سعی میکردم بیخیالش شم

تا اینکه عزمم رو جزم کردم و رفتم که به پیشنهاد خانواده ، اون دندون رو بکشم...

اما کل مسئله از همینجا شروع شد که نمیتونستن اون دندون رو بکشن چون توی استخون فک بود و باید ارتودنسی میشد

خلاصه به هر گیر و گور ما رفتیم واسه ارتودنسی... (بماند که برای اونم چقدر کولی بازی دراوردم ^_^ )

اواخر 16 سالگی ارتودنسی رو شروع کردم... از بالا دوتا دندون کشیدم.. و بعد از یک سال و نیم ، دکتر فرشاد مرادی که ارتودنتیستم بود ، گفتن فکت نیاز به جراحی داره... و فک بالات کم رشد کرده پس فک پایینت رو باید ببریم عقب

منو میگی :| سکتههههه :| چون چندسال پیش داداشم یه جراحی فک داشت که البته اون بیماری" آملوبلاستوما" بود و هیییچ ربطی هم به این کار من نداره اما خیلی اذیت شدیم هممون...ولی خب من که از دنون پزشکی هم میترسیدم حالا پاشم برم اتاق عمل؟ عمرا... خانواده هم بدتر...مخصوصا بابام :| ته نغاری هستیم بهرحال

خلاصه گذشت و من مجبوووور شدم تن بدم به این کار -_- دندونام که مرتب شدن خیلی بیشتر تو ذوق میزد که فکم جلوعه... 

قرار شد بعد از کنکور برم سراغ کارای جراحی فک پایین ، که به هر دلیلی عقب افتاد... اما تو همون سال ، به دکتر قادرمرزی معرفی شدم و ایشون گفتن که بعله :| باید هردوتا فکت رو جراحی کنیم نه فقط پایین :|

و تازه رسیدیم سر مخالفت های بابا :))))) 

هر 4 تا دندون عقلم رو که هنوز درنیومده بودن جراحی کردم... و تقریبا دیگه آبدیده شده بودم برای درد

تا اینکه رسیدیم به تابستون امسال و جدی شدن کارای جراحی...که بازم بابا هی اصرار میکرد فقط فک پایین...من و دکتر میگفتیم هردو... حالا بین خودمونم بمونه که اصرار من برای هردو فک این بود که دکتر قادرمرزی گفتن اگه فک بالاتو جراحی کنیم دماغت یه مقدار سربالا تر میشه و دیگه هم نیازی به جراحی بینی نداری  اما خب اینو که به بابا نمیگفتم :))) چون به شدت با عمل زیبایی مخالفه 

تا اینکه دو سه جلسه بابا رو بردم پیش دکتر و متقاعد شد که اگه فقط فک پایینم باشه دیگه فضایی واسه زبونم نمی مونه و بعدا مشکلات بدتری به وجود میاره و از این حرفا...

و اینگونه شد که اسم من رفت توی لیست جراحی...

(اصطلاح پزشکی شو نتونستم یاد بگیرم...اما فک بالام عقب بود و فک پایینم جلو)